lees je mee
Lilly & June en de lachjuf“School is saai,” mopperen Lilly en June. De zusjes zitten bij elkaar in de klas. Het liefste spelen ze buiten. Maar dan komt er een nieuwe juf in de klas. Een lachjuf. Alles wordt anders…”
Hoofdstukken
Lilly & June en de lachjuf
Lilly en June
School is saai
In de les
Pauze
De verrassing
Applaus
Ademhalen
De telefoon gaat
Hahahahalo
Weekend
Bij oma
Gelukkig is het weer maandag
Nog meer lachoefeningen
De laatste lachjes
Waar is de lachjuf?
Het afscheid
– De Lachjuf
Hoofdstuk 1
Lilly & June
Het is een mooie dag. De zon schijnt aangenaam warm, de vogeltjes fluiten een vrolijk lied en het gras is heerlijk om in te spelen.
Niet heus natuurlijk. Buiten is het grauw en grijs. Er hangt een dikke mist in de straten maar Lilly en June trekken zich daar niets van aan. Ze zitten onder de tafel waar het hele grote tafellaken over gespannen is en spelen dat ze in de tent in de tuin zitten.
“Lilly, wil jij nog een kopje thee?” vraagt June terwijl ze het theepotje uit het roze gebloemde theeserviesje pakt. ‘Nee, dank je wel,’ zegt Lilly. Ik heb genoeg thee op. ‘Maar ik lust nog wel zo’n lekker roze gebakje,’ zegt ze met een grijns. June geeft haar behulpzaam een roze gebloemd schoteltje.
Oei, June houdt het schoteltje een beetje schuin en hups, daar schuift het roze gebakje met een plof op de grond. ‘Help!’ roept Lilly, ‘nu ligt mijn gebakje in het gras en kruipen er allemaal mieren in. Bah, June, je hebt het helemaal niet goed gedaan’.
De onderlip van June begint te trillen. Ze heeft het toch helemaal niet expres gedaan. Maar dan bedenkt ze zich. ‘Weet je dat mieren ook heel erg lekker zijn?’ zegt ze tegen Lilly. ‘Kijk maar!’ En ze prikt Lilly waar ze haar maar raken kan.
‘Hahahahaha, hihihihihi, hou op,’ roept Lilly. ‘Ik kan niet tegen kie-hi-hi-telen.’ Dus June duikt er nog even lekker bovenop. Kietelend en lachend rollen ze over de grond. Wat hebben de meisjes een pret.
Totdat
Was het nou Lilly of June? Ze weten het niet meer. Alleen maar dat de ander het gedaan heeft. Een oorverdovend lawaai klinkt. Het glas tingelt een glashelder geluidje als het in heel veel kleine stukjes uit elkaar spat. Lilly’s broek wordt nat. Junes jurkje wordt steeds vochtiger.
‘Wat gebeurt hier!’ roept een zware stem. De slappe lach is meteen over. ‘Niks papa,’ zeggen ze braaf met hele onschuldige gezichtjes. Maar papa trapt daar niet in. ‘Kom onder die tafel vandaan,’ roept hij boos. ‘Kijk nou eens wat jullie gedaan hebben. Het tafelkleed is kleddernat en kijk uit voor al dat glas! Naar boven jullie, hup’.
Terwijl papa beneden de ravage te lijf gaat, druipen Lilly en June stilletjes af naar boven. Hebben ze eens een keer lekker pret, is het weer niet goed. Ze worden gek van dat binnen zitten. Stil in een hoekje gaan ze maar zitten kleuren. Ze moeten papa niet nog bozer maken.
’s Avonds aan tafel vertelt papa aan mama wat er gebeurde. ‘Gelukkig gaan ze morgen weer gewoon naar school, eindelijk weer rust in huis,’ zegt hij erbij. ‘Meisjes, doe dan ook eens wat rustiger,’ reageert mama. Maar hoe kun je nou rustig doen als het buiten saai is en binnen ook?
‘Ik wil niet naar school,’ zegt Lilly, ‘daar gebeurt helemaal niets.’ ‘Ja,’ zegt June, ‘de hele dag alleen maar rekenen en taal. Niks aan. En als we eindelijk buiten spelen dan moeten we na vijf minuten al weer naar binnen!’ De meisjes zijn het roerend met elkaar eens, school is saai.
Video
Kijk naar de video van de echte Lilly & June